De 14-jarige Jimmy uit Burundi met een handicap werd altijd ‘dat gekke joch uit Musigati’ genoemd. De verstandelijk beperkte jongen was agressief en zorgde vaak voor problemen. Sinds hij het centrum voor verstandelijk gehandicapten in Musigati bezoekt, gaat het veel beter met Jimmy.
“Jimmy is echt opgebloeid,” vertelt André Masumbuko, initiatiefnemer van het centrum. “Hij bezoekt regelmatig onze dagopvang en leert daar bijvoorbeeld hoe hij zichzelf moet wassen en hoe hij zijn moeder kan helpen bij eenvoudige huishoudelijke klussen. Ook komen onze sociaal werkers bij hem en zijn moeder thuis. Inmiddels weten we dat Jimmy autistisch is.
Project in het kort
-
Mensen
Hiermee help je 120 mensen
-
Projectnummer
2014.0028
-
Streefbedrag
26.655
-
Locatie
Burundi
-
Draagt bij aan
Dankzij de gratis ziektekostenverzekering die de lokale overheid aan de arme bevolking verstrekt, krijgt hij nu de juiste medicijnen. Daardoor én door zijn deelname aan onze activiteiten is hij veel rustiger geworden.”
Kinderen met handicap worden vaak vastgebonden
Het krijgen van een kind met een verstandelijke beperking wordt door veel Burundezen gezien als een vloek. Vrouwen die dat overkomt, worden dan ook vaak verstoten. Ook Jimmy’s moeder stond er alleen voor. “Door zijn agressieve gedrag wist ze op den duur niet meer wat ze met hem aan moest. Als ze ging werken, bond ze hem daarom vast. Niet alleen ter bescherming van anderen, maar ook om te voorkomen dat Jimmy zich aan het vuur zou branden. Onze sociaal werkers leren haar nu hoe ze haar huis veiliger kan maken en hoe ze Jimmy moet verzorgen. En gelukkig kan Jimmy zelf inmiddels ook het een en ander.”
Steun uit Nederland
Het centrum in Musigati is de allereerste in zijn soort in de wijde omgeving. De bouw en inrichting ervan is het resultaat van een mooie samenwerking tussen verschillende partijen: André en zijn stichting Association Raphael au Burundi, bewoners, de lokale overheid, Wilde Ganzen en de Nederlandse Stichting Dufashanye (wat ‘help elkaar’ betekent). “Wij kennen André uit de tijd dat hij in Nederland woonde”, vertelt Dufashanye-voorzitter Carolien Jansma. “Hij is teruggekeerd naar zijn geboorteland om zijn droom te verwezenlijken. Het is geweldig om te zien hoe André en zijn drie sociaal werkers in korte tijd al 24 kinderen en jongvolwassenen met een verstandelijke beperking én hun families hebben geholpen. Ons doel is om dat uit te breiden naar 120 per jaar. Of meer, want er is nu al een lange wachtlijst.”
Ons doel is mensen met een
beperking én hun families uit hun
isolement te halen
Meer acceptatie
“Gelukkig worden mensen die op de wachtlijst staan voorlopig op een andere manier geholpen”, vertelt Carolien. “Zij mogen samen met hun familieleden op de plantages van het centrum werken, waar ze bananen, mais en courgettes verbouwen voor de verkoop. Zo worden ze uit hun isolement gehaald en verdienen ze ook nog wat.” Dat is immers het doel van André en zijn medewerkers. Daarom trekken ze de dorpen in om voorlichting te geven. “Ik merk echt dat de acceptatie van mensen met een verstandelijke beperking is toegenomen,” zegt André. “En dat is maar goed ook, want de zorg voor deze mensen is een verantwoordelijkheid van de hele gemeenschap.
Tekst Valerie Kierkels, Global Village Media