Vertegenwoordigers van 200 particuliere ontwikkelingsinitiatieven kwamen afgelopen zaterdag 9 oktober in Amersfoort weer voor het eerst fysiek bij elkaar.
In 2020 vond de Wilde Ganzen Partindag door de coronacrisis digitaal plaats. Het was dus 2 jaar geleden dat de Nederlandse burger initiatieven voor internationale solidariteit; waaronder leden van Partin en partners van Wilde Ganzen, elkaar fysiek konden ontmoeten. Dat zorgde voor 321 enthousiaste deelnemers. Met de opmerking ‘ik heb jullie gemist’ gaf dagvoorzitter Sara Kinsbergen precies dat aan wat veel mensen voelde. Maar buiten een emotioneel weerzien was de dag ook bedoeld om te netwerken en nieuwe kennis en vaardigheden op te doen rond internationale solidariteit.
Extreme armoede
rDe inhoudelijke aftrap was een toespraak van Anika Altaf van het Afrika Studiecentrum die de deelnemers vertelde over haar onderzoek naar extreme armoede. Ze stelde de vraag of we de allerarmste wel bereiken. Met haar toespraak raakte ze de aanwezigen. Ze vertelde persoonlijke verhalen over mensen die door gemeenschappen en soms ook zichzelf worden buitengesloten en daardoor een extreem moeilijk en hard bestaan leiden. Ze illustreerde hoe veel ontwikkelingsprojecten ondanks alle goede intenties deze allerarmste niet bereiken. Door de vragen vanuit de zaal werd duidelijk dat in het ondersteunen van die allerarmsten particuliere ontwikkelingsinitiatieven een belangrijke rol kunnen spelen en dat de vraag die Anika Altaf stelde meer dan relevant is.
Met een palet van 10 verschillende leersessies konden de deelnemers vervolgens meer te weten komen over bijvoorbeeld; effectief donateurs werven, werken met jongeren, culturele verschillen, wat is normaal en fondsenwerving bij vermogensfondsen. Na de eerste ronde leersessies was er een lunch en uitgebreid netwerk moment. Veel mensen gingen uitgebreid met elkaar in gesprek over de projecten waar ze met hun stichtingen mee bezig zijn. De opdracht om ook vooral naar elkaar te luisteren die Sara de deelnemers had meegegeven aan het begin van de dag werkte door in alle workshops ook de tweede workshop ronde in de middag.
Live Wereld Café
Tijdens het Live Wereld Café pleitte schrijfster Betteke de Gaay Fortman om de technocratische aanpak in de sector te stuiten. “We moeten ons niet meer verschuilen achter formats, logframes noch megaplannen opleggen. Maar laten we het tij weer keren, van onderop luisteren en de mens zien. Stop met ‘ontwikkelingssamenwerking’ want mensen kunnen zichzelf ontwikkelen.” De zaal was het eens dat we wel internationaal solidair moeten blijven, maar vanuit andere rollen in een nieuwe gelijkwaardige relatie. ‘Soms hoef je iemand alleen maar een zetje in de goede richting te geven.’, beaamde Marc Broere van Vice Versa.
De dag werd afgesloten met een panelgesprek. In dat panelgesprek gaf de Keniaanse trainster Sophie Kibuywa de deelnemers als advies mee om “Als je wilt begrijpen hoe je de allerarmste mensen kan ondersteunen, zoek ze dan op. Loop verder, voorbij de eerste heuvel, eet met ze, dans met ze, bid met ze, werk met ze op het veld, blijf bij ze zodat het vertrouwen en wederzijds begrip groeit. Stap net als ik in de voetsporen van de Braziliaanse pedagoog Paolo Freire. Geef mensen de mogelijkheid hun eigen leven vorm te geven.” Jacques Mevis van de Vierde Pijler uit België voegde daaraan toe “Als particuliere initiatieven en hun partners de mensen in al hun waardigheid willen ondersteunen, dan dragen ze van onderop bij aan de realisatie van de rechten van mensen.” Burgerinitiatieven voor internationale solidariteit vormen samen een beweging van onderop voor de rechten van de mens.
De leerpunten van de dag waren duidelijk. De mensen in armoede werkelijk zien, een extra stap zetten om ze te vinden, luisteren naar hun verhalen, en Paolo Freire lezen. Mensen achter de Nederlandse en Belgische particulier initiatieven blijven eensgezind mensenrechtenschending signaleren. Ze zetten ze zich met passie en compassie in om samen te werken en hun partners te ondersteunen in de noodzakelijke lokale veranderingen. Niet alleen met geld. Door Nederlanders en Vlamingen te informeren over de rechten van de mens elders in de wereld. Maar vooral ook door er voor elkaar te zijn.