Gambia. Een klein landje in West-Afrika, grenzend aan de Atlantische Oceaan en omringd door Senegal. Met een gemiddeld loon per dag van slechts 1 euro leeft 48.4% van de bevolking onder de armoedegrens. Zeker 45% van de 2 miljoen inwoners zijn kinderen onder de 14 jaar, meer dan 10% van de baby’s haalt het eerste levensjaar niet en de gemiddelde leeftijd in Gambia is 53 jaar.
De levensstandaard in Gambia is zeer laag en heeft één van de zwakste economieën ter wereld. Daardoor is er weinig toekomstperspectief voor Gambiaanse kinderen en zijn veel inwoners al vroeg ten dode opgeschreven.
Ontwikkelingshulp aan Gambia is daarom essentieel, willen de inwoners nog een kans maken op een betere toekomst. Daarom zetten we ons vanuit Wilde Ganzen met hart en ziel in om de bevolking van Gambia te helpen, de levensstandaard te verhogen en een leefbare toekomst te creëren.
Gambia, een van de zwakste economieën ter wereld
Met een Bruto Nationaal Product per hoofd van de bevolking van slechts €350 heeft Gambia één van de zwakste economieën ter wereld. Ter vergelijking: in Nederland is het het BNP per hoofd van de bevolking meer dan €20.000.
De economie van Gambia is vooral gebaseerd op de agrarische sector, met als belangrijkste exportproduct de pinda. De prijzen op de markt kunnen echter sterk fluctueren, wat geen stabiele opbrengst garandeert. Bovendien wordt Gambia steeds droger. De laatste 30 jaar is de hoeveelheid regen met 30% gedaald. Daardoor wordt de grond droger en erodeert deze sneller. Deze erosie wordt bovendien sterk aangewakkerd door massale ontbossing. Tel daar ook nog de vele sprinkhanenplagen bij op, en je begrijpt dat de landbouw hier zeer onder druk staat.
Zeker 45% van de 2 miljoen inwoners zijn kinderen onder de 14 jaar, meer dan 10% van de baby’s haalt het eerste levensjaar niet en de gemiddelde leeftijd in Gambia is 53 jaar.
In Gambia komt het toerisme gedeeltelijk op gang, alleen komen de meeste toeristen meestal uitsluitend naar het westen van Gambia toe. Daar vertoeven ze op de mooie stranden aan de kust, waardoor alleen de bevolking in het westen profiteert van het toerisme. In het binnenland hebben inwoners het erg zwaar. Leven betekent daar vooral overleven.
Door deze aanhoudende armoede migreren veel inwoners van het platteland naar de stad, of emigreren ze zelfs naar andere landen. Wie niet (e)migreert, is vaak genoodzaakt om de prostitutie in te gaan. Door de (e)migratie storten sociale structuren in, waardoor de lokale gemeenschappen minder zelfredzaam en stabiel raken. Het is een vicieuze cirkel waar Gambia niet op eigen houtje uit kan komen.
Onderwijs is niet vanzelfsprekend in Gambia
Het is in Gambia niet vanzelfsprekend om onderwijs te volgen. Er bestaat geen leerplicht en slechts 55% van alle kinderen volgt basisonderwijs. De meeste van die kinderen zijn jongens. Vervolgonderwijs is vaak niet haalbaar, omdat dit teveel kosten meebrengt voor de ouders. Bovendien moeten veel kinderen tijdens het oogstseizoen meehelpen op het land, waardoor ze niet hele jaar naar school gaan.
Een positieve beweging binnen Gambia is dat meisjes sinds een paar jaar gratis naar school kunnen. Hierdoor is het analfabetisme gedaald. Ouders moeten echter wel zelf betalen voor boeken, schriften, pennen en een schooluniform. Door deze kosten is het vaak niet mogelijk voor ouders om hun kind lange tijd naar school te laten gaan. De kans op een betere toekomst wordt daardoor heel erg klein en kinderen zijn genoodzaakt om het werk van hun ouders over te nemen.
Gebrek aan gezondheidszorg in Gambia
De levensverwachting in Gambia is slechts 53 jaar. Amper 3% van de bevolking haalt de 65 jaar – onvoorstelbaar, als je dit vergelijkt met de Nederlandse levensverwachting van zo’n 81 jaar. Belangrijke doodsoorzaken in Gambia zijn malaria en ziektes als tyfus of hepatitis A, die veroorzaakt worden door vervuild (drink)water. Vanwege een gebrek aan artsen, klinieken, medicijnen en verpleegkundigen kunnen veel zieke mensen niet op tijd geholpen worden.
Klinieken staan sowieso vaak op grote afstand van kleinere dorpjes. Patiënten moeten lopend of met een ezelwagentje naar zo’n kliniek gaan, aangezien er geen auto’s op het platteland zijn. In de kuststrook zijn meer medische voorzieningen aanwezig dan op het platteland, maar omdat het vervoer daar naartoe vaak met het openbaar vervoer gaat, is de kans groot dat de patiënt ondertussen andere passagiers besmet.
Er bestaat geen leerplicht in Gambia en slechts 55% van alle kinderen volgt basisonderwijs.
Ook sterven 48 op de 1.000 baby’s tijdens de bevalling en halen 125 op de 1.000 baby’s hun eerste levensjaar niet. Het is ook niet ongebruikelijk dat de moeder sterft in het kraambed. Daarom gaat er binnen Gambia veel aandacht naar de medische zorg voor moeder en kind. Denk aan controles vooraf aan de bevalling, tijdens de bevalling en erna. Basale apparatuur is er echter vaak niet, zoals babyweegschalen en bloeddrukmeters, waardoor de zorg allesbehalve optimaal is.
De algehele gezondheidszorg in Gambia staat dus op een heel laag pitje en kan onmogelijk alle inwoners (op tijd) helpen.
Hoe Wilde Ganzen Gambia helpt
Met Wilde Ganzen zetten we ons dag en nacht in voor een betere, leefbare toekomst in Gambia. We richten ons daarom voornamelijk op het faciliteren van schoon drinkwater, verbeterde gezondheidszorg en beter onderwijs voor alle kinderen. Zo steunen we de bouw van een basisschool in het dorpje Aljamdu, helpen we dorpen om schoon drinkwater tot aan de voordeur te krijgen en geven we financiële steun aan de bouw van een kraamkliniek in de stad Yundum.
Wat kun jij doen voor Gambia?
Geen van deze projecten is echter mogelijk zonder jouw hulp. Voel jij je geroepen om de mensen in Gambia te helpen, projecten te ondersteunen en een gezonde toekomst voor Gambiaanse kinderen te creëren? Jouw donatie is meer dan welkom!