Een inkomen verdienen door je levensverhaal te vertellen via je borduursels. En je kinderen die ondertussen spelenderwijs leren, terwijl jij werkt. Klinkt dat te mooi om waar te zijn? Voor 460 vrouwen met een handicap in Namibië is die droom uitgekomen. En het heeft hun leven compleet veranderd.
“Doordat ik de kans heb gekregen om te leren borduren verdien ik nu mijn eigen geld. Ondanks mijn handicap, voel ik me meer onderdeel van de gemeenschap. Dat betekent veel voor mij. Ik kan nu eten kopen voor mijn kinderen en draag bij aan de maatschappij”, vertelt Mary.
Vaardigheden
Mary is één van de vrouwen die deelnam aan het project van Penduka Development Trust Namibia, met steun van Stichting Penduka Multicultureel en Wilde Ganzen. Een groep van 460 vrouwen met een fysieke of sociale handicap of hiv/aids heeft leren borduren, pottenbakken, batikken, naaien of sieraden maken. “Deze vrouwen zijn erg kwetsbaar. Voorheen voelden ze zich eenzaam, geen onderdeel van de gemeenschap”, vertelt de Groningse Christien Roos, ergotherapeut en oprichter van Penduka Nederland.
“Het borduren heeft me inkomen én eigenwaarde gegeven”
“Toen ik in Namibië was, werd ik geraakt door de geïsoleerde leefwijze van vrouwen met een beperking. Zij vertelden mij dat ze ook wilden bijdragen en iets te zeggen wilden hebben. Toen werd Penduka geboren. Ze zijn zich bewust geworden van hun vaardigheden en talenten en ervaren dat ze er mogen zijn.” Dat is ook de vertaling van Penduka: word wakker, word bewust van jezelf, je mag er zijn.
Levensverhaal
Door te borduren op tafel- en bedlinnen, kleding en accessoires geven de vrouwen producten een oorspronkelijk karakter en houden ze hun culturele tradities springlevend. Maar dat niet alleen. Het is ook een manier om zich te uiten, om hun verhaal te delen. Dingen die ze niet durfden te vertellen. Christien: “Ik zag van alles in de borduursels terug; dat ze werden geslagen door hun man, dat ze wegliepen, dat ze ziek waren.” Mary: “Het heeft me geholpen na te denken over wie ik ben en mijn eigenwaarde te vinden. Het was therapie.”
Spelenderwijs sterker worden
Omdat deze vrouwen er qua opvoeding vaak alleen voor staan, nemen ze hun kinderen altijd mee naar hun werk. Maar al die kleintjes tussen de naaimachines, snoeren en glas (waar sieraden mee worden gemaakt), dat ging niet goed. Er was behoefte aan een speeltuin waar hun kinderen op een veilige manier zouden kunnen spelen en leren, terwijl zij aan het werk waren. “We vroegen schoolkinderen in Groningen om mee te denken”, vertelt Christien. “Nu is er een speeltuin én survivalbaan!” Beide zijn opgezet in samenwerking met de lokale gemeenschap. De kleintjes kunnen nu niet alleen veilig klauteren en schommelen, maar leren ook samenwerken en angsten overwinnen. Zo kunnen ze zich op een gezonde manier ontwikkelen, ontplooien en zijn ze veilig, terwijl hun moeders werken.