De Kameroenese overheid heeft stevige maatregelen ingevoerd om de verspreiding van het coronavirus te beperken. Deze komen grofweg overeen met de maatregelen in het westen. Alleen biedt de overheid geen compensatie voor inkomstenderving nu de economie stevig wordt geraakt.
De vervoerssector dreigt langdurig te gaan staken als de overheid geen soelaas biedt met bijvoorbeeld verlaging van de brandstofprijs. Veel ondernemingen moeten hun personeel ontslaan, er dreigt een enorme werkloosheid en families hebben niets meer te eten. Daarom is het niet alleen het coronavirus dat levens opeist, maar de honger des te meer. Zo weten veel marktverkoopsters zich geen raad omdat ze hun kroost niet meer te eten kunnen geven.
Voor mensen met een beperking is de situatie nagenoeg onleefbaar. Ze zitten thuis, zonder eten, zonder maatschappelijke steun, zonder hulp. Het merendeel heeft dagelijks niet meer te besteden dan 300 F Cfa ( dat is ongeveer 45 eurocent), waardoor sommigen zich nu moeten verlagen tot de bedelstaf, zoals vroeger. Deze mensen zijn doodsbang deze crisis niet te overleven.
Wilde Ganzen werkt samen blindenorganisatie ACFISA. Directeur Robert Ekabe Eyaman wordt dagelijks heel wat keren gebeld door mede-blinden zonder familie die hem in tranen smeken om hulp, al was het een korst brood. Maar wat kan hij doen? Zijn gezin heeft zelf ook niet veel.
Truus Jonker komt persoonlijk in actie
Blindenorganisatie ACFISA wordt in Nederland gesteund door stichting Fakkel 2000. Truus Jonker van deze organisatie is persoonlijk gestart met noodhulp.
Wat betekent de coronacrisis voor de activiteiten van de stichting Fakkel 2000?
Truus: “Het is een aanslag op onze doelgroep, blinden en slechtzienden in Kameroen, die wij sinds 1999 vooral via onderwijs en voorlichting steunen op weg naar een menswaardige toekomst. De lokale activiteiten daartoe worden beperkt, wel schijnt de bouw van een onderwijscentrum nog door te gaan.”
Hoe gaat ACFISA in actie komen tegen de coronacrisis?
“Zij drukken de mensen op het hart de afgekondigde maatregelen vooral te respecteren. Om mensen te begeleiden houdt de ziende nu het ene eind van de witte stok vast, de blinde persoon die dan achter hem loopt, het andere eind. Zo wordt geprobeerd om besmetting te voorkomen. Maar omdat honger in Kameroen momenteel meer levens eist dan corona, vooral onder kwetsbare groeperingen zoals gehandicapten, ben ik vanwege de urgentie op persoonlijke titel een hulpactie gestart door basale levensmiddelen in het groot in te laten kopen en daarvan voedselpakketten samen te stellen. Daar hoort natuurlijk ook desinfecterende zeep bij. Die pakketten worden dan bezorgd bij de meest urgente gevallen, zolang de crisis aanhoudt.”
Levert de situatie ook nog onverwachte creativiteit op, of iets positiefs?
“In Nederland heb ik een gulle gever gevonden die de hoogste gift zal verdubbelen. Een beetje knullig misschien, maar de nood is hoog en ik kan het toch al krappe budget van onze stichting niet aanspreken. Daarom sta ik zelf garant.”